De waarheid tussen al het helen

Er zijn dagen dat ik met liefde naar onze wereld kijk. De wereld van het helen, van klank, adem, aanraking, energie.
Zoveel mensen met een open hart, met een oprecht verlangen om anderen te helpen. En tóch…voel ik steeds vaker wrijving. Een subtiel ongemak. Een fluistering van: “Wacht even, dit klopt niet helemaal.”

We lijken in een tijd te leven waarin iedereen wéét hoe het moet.
Het ijsbad is goed, nee, het is te heftig.
Je mag trillen of juist niet, want dan zit je in freeze.
Je moet loslaten of juist doorvoelen. Zacht werken, krachtig werken, systemisch, energetisch, quantum, shamanic…

Soms lijkt het alsof we collectief vergeten zijn waar heling werkelijk over gaat.

De paradox van het helpen

Ik weet hoe het is om met alles wat je hebt te willen helpen, hoe het voelt om iets in handen te hebben dat werkt, en dat met de wereld te willen delen. Ook weet ik hoe het is om te hopen dat mensen eindelijk gaan zien wat jouw methode kan betekenen, omdat je diep van binnen voelt: dit kán verschil maken. Maar tussen die vurige intentie en de realiteit van het ondernemen, zit een dunne lijn.

We willen zoveel mensen bereiken, dat we soms vergeten wat we eigenlijk wilden brengen: veiligheid.

Ik merk het ook bij mezelf. Een sessie met een cliënt duurt misschien anderhalf uur, maar ik leef er de halve dag omheen.
Een uur voorbereiding, drie kwartier afronding, en daarna mijn eigen energie weer zuiveren, landen, herstellen.
Het is geen 9-tot-5-werk.
Het is sacred werk.
En ja, dat vraagt een eerlijke prijs.



Maar zodra we onze manier van werken gaan verkopen als de manier, verliezen we iets essentieels.
Dan raken we de bedding kwijt die heling juist mogelijk maakt.

Een moment dat iets in mij brak

Een paar maanden geleden kwam er een man bij me binnen.
Zachte ogen, maar een lichaam vol spanning.
Hij vertelde dat hij een jaar eerder een kundalini-activatie had gedaan.
“Het was intens,” zei hij. “Maandenlang heb ik me verloren gevoeld. Donker, leeg, ver weg van mezelf.”

De sessie had hij gedaan bij zijn vriendin. Iemand bij wie hij zich volledig veilig voelde. En juist dát maakte het zo intens:wanneer je lichaam zich veilig waant, kan het zich volledig openen. En als er dan iets vrijkomt wat groter is dan wat iemand kan dragen,ontstaat er verwarring aan beide kanten.

Zij had dit nog nooit meegemaakt. Het was haar ook nooit geleerd dat zó’n reactie mogelijk is.
Uit schrik, en misschien ook uit schuldgevoel, is ze gestopt met haar werk.

Toen hij dat vertelde, brak er iets in mij. Niet uit oordeel, maar uit verdriet. Omdat ik voelde dat haar intentie zuiver was, dat hun verbinding echt was, maar dat zuiverheid zonder kennis, zonder gronding, een gevaarlijk wankel iets wordt.

Ik heb hem gezegd dat het niet de bedoeling is dat ze stopt. Dat dit bij haar is gekomen om van te leren. Ze heeft iets moois in handen, maar ze mist nog het fundament van veiligheid. En dat fundament is waar heling begint. Zonder die basis verandert een sessie in een trucje. En een trucje, hoe liefdevol of mooi verpakt ook, heeft niets met belichaming te maken.

Wanneer oordeel het veld binnensluipt

Ik las laatst nog een comment onder een post van iemand.
Een video van nog geen twintig seconden.
Iemand schreef daaronder dat wie tijdens een sessie schokt, “niet goed begeleid is en waarschijnlijk in freeze zat.”

En ik dacht: oké, dus op basis van een filmpje van twintig seconden weet jij wat daar gebeurde?

We vergeten soms dat wat we zien maar een fractie is van wat er werkelijk plaatsvindt. Dat je energie niet kunt vangen in een paar beelden, en dat een oordeel op afstand niets te maken heeft met zuiverheid.

Want als je zoiets waarneemt en meteen denkt: “dat is niet goed”, zegt dat vooral iets over jouw manier van werken. Dat jij op dit moment (nog) niet kiest voor die vorm van expressie, omdat het voor jou niet klopt of niet veilig voelt, en dat is helemaal oké. Maar je kunt niet weten wat er in het veld van die ander gebeurde, of iemand in een freeze zat, of juist in een diepe ontlading.

Het pijnlijke is: de persoon die in dat filmpje te zien is, kan dat commentaar óók lezen. Misschien ging diegene met een goed gevoel naar huis, omdat er iets wezenlijks verschoven was. En ineens ontstaat er twijfel: Was het dan tóch verkeerd wat ik voelde?

Dat is waar oordeel schade aanricht.

Niet alleen in woorden, maar in de subtiele laag van vertrouwen.

En laat me duidelijk zijn: oordelen mag. Een oordeel is menselijk. Het is een vorm van onderscheidingsvermogen, het laat zien wat voor jou klopt, wat niet, waar jouw grenzen liggen. Maar zodra je je oordeel inzet om andermans ervaring af te keuren, raak je los van verbinding. Dan wordt onderscheid veroordeling, en dat is precies wat de zuiverheid uit het veld haalt.

Wanneer het veld zijn richting verliest

En dit is misschien wel de wrangste kant van het verhaal. Want door alle verwarring die we met elkaar creëren, door elkaar tegen te spreken, door te roepen dat de één zuiver is en de ander onveilig, door iedere nieuwe methode tot dé waarheid te verheffen, gebeurt precies dat wat we níét willen.

Mensen keren zich af van het energetische en holistische veld, omdat ze niet meer weten wie of wat ze kunnen vertrouwen.
Gisteren was het ijsbad nog de poort naar bewustzijn, vandaag is het gevaarlijk voor het zenuwstelsel.
Gisteren mocht je trillen en ontladen, vandaag lees je dat je waarschijnlijk in freeze zat.

En dus keren velen terug naar wat ze kennen, naar de reguliere zorg, waar tenminste nog duidelijkheid lijkt te bestaan, ook al brengt die niet altijd echte heling. En dat is zó zonde. Want het is niet de kracht van ons werk die tekortschiet, het is de eenheid in onze boodschap die ontbreekt.

Wat ik ben gaan begrijpen

Door de jaren heen heb ik geleerd dat veiligheid geen bijzaak is, het ís de methode. Zodra ik mijn handen op iemand leg en mijn systeem zegt ja, ontstaat er een veld waarin het lichaam zijn eigen weg weet.

Soms zacht. Soms heftig.
Soms stil. Soms luid.
Het maakt niet uit.
Zolang het veilig is.

Een sessie is niet geslaagd omdat iemand schreeuwt, of juist in stilte verdwijnt. Het is geslaagd als iemand zich gedragen voelde.
Als alles er mocht zijn.
Als het lichaam het tempo mocht bepalen.

Heling is niet het schokken, niet het spektakel. Het is de ruimte tussen de ademhalingen, waar waarheid zich ontvouwt.

De vrijheid om te voelen

Aan jou, de zoeker, de ontvanger, de mens die probeert te begrijpen wat goed voor hem is: laat je niet gek maken door alle ruis.

De spirituele wereld is prachtig, maar ook luid. Zoveel stemmen die zeggen wat goed voor je is. Maar de enige stem die echt telt, is die van jouw lichaam.

Vraag.
Luister.
Voel.
Waar voel je veiligheid?
Bij wie kun je zakken zonder te moeten presteren?

En ga er zonder verwachting in. Ga niet voor het resultaat, maar voor de ervaring zelf.
Stel je open voor alles wat mag komen, licht, donker, stilte, trilling, emotie. Want zowel ik als mijn collega’s kunnen niet toveren, en we werken niet op knopdruk. Wat we wél doen, is ruimte houden voor wat wil ontstaan. En hoe opener jij in dat veld stapt, hoe groter het wordt, en hoe meer magie er kan gebeuren.

Kies dus niet omdat iets vaak voorbij komt op Instagram, maar omdat je voelt: hier klopt het, hier mag ik zijn.

Tot slot

Heling vraagt geen heilige methode, maar eerlijke aanwezigheid.
Geen ego, maar belichaming. Geen spektakel, maar veiligheid.

Er is geen dé waarheid. Er is alleen waarheid en die leeft in jou, in mij, en in ieder lichaam dat durft te voelen.

En ja, je mag een oordeel hebben.
Ik ook.

Een oordeel is niets anders dan onderscheidingsvermogen, het laat zien waar jouw grenzen liggen, wat voor jou klopt, wat niet. Zolang we dat besef meenemen, blijft ons oordeel zuiver, en wordt het geen wapen, maar een spiegel.

En misschien voel je, terwijl je dit leest, dat dit ook iets in jou raakt. Dat verlangen om niet alleen te ontvangen, maar ook te leren hóe je iemand kunt dragen. Om te werken vanuit jouw intuïtieve kracht, met kennis van het lichaam, de energie, en de veiligheid die nodig is om echt te helen.

Dat is precies wat we in The Chakra Code Opleiding doen: leren hoe jij vanuit jouw zachte, intuïtieve kracht een ander kunt begeleiden niet vanuit een methode, maar vanuit belichaming, bedding en bewustzijn.

Wil je ervaren hoe het voelt om door mij gedragen te worden in een veld van veiligheid en zuiverheid?
Boek hier jouw sessie bij Soundful